Özet: Bu makalenin amacı, Suriye krizi sırasında isyancı gruplar arasında çıkan çatışmaların dinamiklerini anlamak, her bir grubun gerçekte neyi hedeflediğinin altını çizmek ve bu dinamikler içerisindeki şablonları tespit etmektir. Bu makale, söz konusu fenomeni açıklamak için 2012-2017 yılları arasında gerçekleşen 40 ayrı çatışmaya ilişkin ampirik verilere bağlı kalmaktadır. Grup liderlerinin, fırsat ve tehdit algıları üzerinden hareket eden rasyonel aktörler olduğu ile fayda ve zarar değerlendirmelerinin rakiplerine ne zaman, nasıl ve nerede saldıracaklarını belirlediği varsayılmaktadır.
Bu makalede; hegemonya kurma teşebbüsleri, gelecekteki tehditleri defetme ve varoluşsal tehditlerin üstesinden gelme olmak üzere 3 tip çatışma tanımlanmaktadır. Makalede zamanın, imkân dâhilindeki kaynakların ve dış tehdit seviyesinin, doğrudan bir rakibe saldırı başlatmanın veya arabuluculuk çabalarının arkasında yatan gerekçeler üzerindeki etkisi ölçülmektedir. Ampirik veriler, grup liderlerinin bir saldırı girişimine dair karar alma süreçlerindeki rasyonel tutumunu teyit etmekte ve çıkar çatışmalarının saldırıları tetiklemede diğer farklılıklar üzerinde ne derece baskın geldiğini göstermektedir.